वेदवाणी

                 नुकतेच नव्या गावात नव्या खोलीवर आलो होतो.   पहिल्याच दिवशीच्या रात्री विलक्षण स्वप्नाने भुरळ पाडली आणि विलक्षण आंतरिक ओढीने कासावीस झालो.   अनेक स्वप्ने पाहिली, परंतु या स्वप्नाने वेगळीच चुटपूट लागली.   स्वप्नात पाहिलेल्या विलोभनिय, सुंदर व नाजूक आकृतीने मोहिनी घातली.   स्वप्नात आलेली ती अपेक्षा नसताना वेडावून गेली.   माझ्या खोली समोरच्या मोठ्या पटांगणातील पायांना सरावलेल्या वाटेवरुन तिच्या आकर्षक लयीन ती चालत गेली, मानवेळावत.   त्या चालीने तिचे उडणारे बॉबकट केस जणू खुणावतायंत, निसर्गाने, सवडीने आणि सर्व सौंदर्याने बनविलेली, वेली सारखी नाजूक असलेली ही काया तुझ्याच साठीच आहे.             ती गेली तशीच आली आणि आमची नजरा-नजर झाली.   तशी ती कावरी-बावरी झाली.   क्षणभर दोघांच्या नजरा स्थिरावल्या, अगदी क्षणभरच.   काजवा चमकून जावा तशा.   शहारल्या अंगाने लाजून तिने लाजाळूच्या पानाला स्पर्श केल्या प्रमाणे पापण्यां खाली घेतल्या आणि ओळखीच्याच वाटेवर नवख्यागत निघून गेली.             एवढंच स्वप्न पाहिलं आणि मनाची वेडी धाव त्या स्वप्नातील तिला आठवू लागली.   मग रोज तोच अनुभव.   इथपर्